Konwencja TIR
Konwencja TIR 1959/1975 – dotyczy międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR. Konwencja została przygotowana przez UNECE (United Nations Economic Commission for Europe – Europejska Komisja Gospodarcza). Została podpisana w Genewie i liczy 68 sygnatariuszy.
Wyróżniamy:
- Konwencję z 1959 roku, która weszła w życie w 1960 roku, a Polska ratyfikowała ją w 1961 roku.
- Konwencja w 1975 roku została zastąpiona przez nową konwencję, która weszła w życie w 1978 roku. Polska ratyfikowała ją w 1980 roku.
Założeniem konwencji było wdrożenie systemu przewozów drogowych towarów bez kontroli celnych na przejściach granicznych. Odprawa celna dokonywana jest jedynie w kraju nadania i przeznaczenia. Aby ładunek mógł zostać zwolniony z opraw celnych na granicach, muszą zostać spełnione następujące warunki:
- przejazd trasą zaakceptowaną przez władze celne,
- pojazd musi być dopuszczony do międzynarodowego transportu drogowego,
- ładunek ma być zaplombowany i nie może wejść do obrotu w kraju, do którego nie jest przeznaczony.
Przewóz odbywa się na podstawie karnetu TIR wydawanego przez IRU (International Road Transport Union – Międzynarodowa Unia Transportu Drogowego). W Polsce wydawaniem karnetów zajmuje się ZMPD ( Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych). Konwencja dotyczy przewozów do krajów, które nie są członkami Unii Europejskiej. Od 2009 roku wszystkie operacje tranzytowe TIR trzeba zgłaszać w formie elektronicznej do NCTS (New Computerised Transit System).
