Konwencja Warszawska
Konwencja Warszawska 1929 – dotyczy ujednolicenia niektórych prawideł związanych z międzynarodowym przewozem lotniczym. Obowiązuje od 1933 roku i liczy 152 sygnatariuszy. Polska ratyfikowała konwencję w 1932 roku. Ma ona charakter cywilnoprawny, a jej głównym założeniem jest regulacja praw i obowiązków stron umowy międzynarodowej dotyczącej przewozu towarów oraz pasażerów z ich bagaży. Została znowelizowana Protokołem Haskim w 1955 roku i Protokołem Montrealskim z 1984 roku. Konwencja warszawska została uzupełniona Konwencją z Guadalajary z 1961 roku, Protokołem Gwatemalskim z 1971 roku oraz Protokołem Montrealskim z 1975 roku.
