Przedsiębiorcy działający w ramach Unii Europejskiej mogą korzystać z serii udogodnień i ulg, które stawiają ich w uprzywilejowanej sytuacji. Jedną z nich jest transakcja trójstronna, której celem jest wewnątrz wspólnotowa wymiana handlowa pomiędzy trzema podmiotami. Dlaczego ułatwia firmom funkcjonowanie i jakie są jej założenia?
Jeżeli w transakcji na terenie Unii Europejskiej występuje pośrednik to przedsiębiorca może mówić, że wystąpiła transakcja trójstronna. Taki łańcuch wiąże się z pewnymi utrudnieniami jeżeli chodzi o zaksięgowanie wpływów lub kosztów ale jednocześnie daje możliwość sporych ulg dla wszystkich zainteresowanych stron. Z tego powodu transakcja trójstronna stała się jednym z głównych czynników które ułatwiają życie przedsiębiorcom na terenie wspólnoty
Czym jest transakcja trójstronna?
W najprostszym ujęciu transakcja trójstronna to działanie handlowe pomiędzy podmiotem A i B (na terenie Unii Europejskiej) w którym uczestniczy strona trzecia. Towar nie jest dostarczany bezpośrednio między stroną A lub B a jego trasę przecina pośrednik. Ponadto w sensie prawnym transakcja trójstronna to łańcuch polegający na jednej fizycznej dostawie towarów i kilku dostawach w sensie prawnym.
Jak to działa w praktyce? Kontrahent A zamówił kontener danego towaru u kontrahenta B. Ten zamawia go u swojego dostawcy. Choć transakcja zachodzi pomiędzy A i B to de facto towar wysyłany jest od dostawcy do odbiorcy – z pominięciem sprzedawcy. Warunkiem, który musi spełniać taka transakcja jest to, że wszyscy muszą działać w krajach Unii Europejskiej, są podatnikami VAT i dokonały odpowiednich i koniecznych rejestracji dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych w swoich krajach.
Jak rozliczyć transakcję trójstronną?
Transakcja trójstronna przyprawia niekiedy księgowości ból głowy ale jest to rozwiązanie pozwalające na spore oszczędności. Transakcję można rozliczyć na dwa sposoby – według zasad ogólnych i procedury uproszczonej. Tu pojawia się już trochę więcej skomplikowanych reguł. Transakcja trójstronna na zasadach ogólnych to dwa przypadki. Pierwszy jest wtedy gdy transport towarów zostanie przyporządkowany dostawie przez pierwszego w kolejności podatnika a drugi gdy jest przyporządkowany do drugiego.
W pierwszym wypadku podatnik dokonuje na rzecz drugiego WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów), drugi natomiast WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów). Warto wspomnieć, że podatnik musi udowodnić, że towary są objęte handlem wewnątrzwspólnotowym. Drugi przypadek jest trochę różny. Jeżeli firma A sprzedaje towar firmie C a pośrednikiem w transakcji jest firma B to firma A dokonuje sprzedaży towaru firmie B, natomiast ta odsprzedaje towar firmie C. Transport to już kwestia firmy A i C.
Zasadniczo w przypadku procedury uproszczonej tylko ostatni kontrahent nalicza podatek z tytułu nabycia towaru od drugiego podatnika. Aby taka transakcja i sposób rozliczenia był możliwy, konieczne jest spełnienie kilku bardzo ścisłych czynników określonych w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.
Czy to się opłaca?
Ogólnie rzecz biorąc ten rodzaj transakcji pozwala na zmniejszenie kosztów przewozu towarów (zamiast z punktu C do B i do A towar zostaje przesłany bezpośrednio z C do A) i daje wymierne korzyści podatkowe. Ponadto przed zawiązaniem takiej umowy handlowej warto przeanalizować wszystkie rodzaje opodatkowania i sprawdzić, który będzie najkorzystniejszy.
Brak komentarzy